Elk jaar hoopt Rolf dat het gebeurt, dat het echt gebeurt. Namelijk dat er óók een ezel is met Palmpasen. Met kerst is er één bij de kerststal, een echte waar je dan rondjes op mag rijden. Maar met Palmpasen is die er nooit. Terwijl de ezel uit het verhaal van Palmpasen écht Jezus heeft gedragen toen Hij Jeruzalem in kwam. De Ezel uit het kerstverhaal droeg alleen Maria. Nou ja, alleen Maria…

Rolf houdt van ezels. Want ze zijn niet zo hoog en ze zijn ook zacht en aardig. En als je op hun rug zit, dan hoef je niet veel te doen, ze gaan gewoon. Zou Jezus ook van ezels gehouden hebben? Dat moet wel! Anders had Jezus wel om een ander dier gevraagd – toch? En de ezel hield vast ook van Jezus. Want als je én allemaal mantels over je heen gegooid krijgt, én over takken heen moet lopen, én alle mensen heel hard naar je schreeuwen, dan kun je als ezel ook denken: Laat maar, ik doe het niet meer. Rolf heeft dat wel eens gezien, dat een ezel niet meer vóóruit en niet meer achteruit. wou. Maar de ezel heeft Jezus echt binnengedragen. De ezel en Jezus horen duidelijk bij elkaar. Nou maar hopen dat er in de kerk ook een echte ezel zal zijn….

Waarom zou Jezus op een ezel rijden en niet op een paard? De ezel is een rijdier voor gewone mensen. En als hij koning wordt in Jeruzalem, dan hoort hij toch op een paard? Maar Jezus wil gewoon blijven, dicht bij de mensen. Liever op de fiets dan in een gouden koets.

Jezus is geen gewone koning. Hij is niet machtig met soldaten, maar machtig in het helpen van mensen. Hij is de koning van Gods nieuwe wereld. Die nieuwe wereld is heel bijzonder, die is er nog niet, maar soms ook even wel. Het is de wereld waar mensen zorgen voor elkaar en eerlijk delen.

Nu we allemaal thuis moeten blijven en niet op bezoek kunnen gaan, merken we weer hoe belangrijk dat is, voor elkaar zorgen. En ook hoe hard we onze familie en vrienden nodig hebben. En we merken tegelijkertijd dat de mensen in alle landen van de wereld allemaal hetzelfde verlanglijstje hebben als wij. Mensen in vluchtelingenkampen, krottenwijken, rijtjeshuizen, flats of villa’s, ze willen allemaal gezond zijn, genoeg te eten hebben en lieve mensen om zich heen. En al die andere dingen die we willen hebben, nog meer, nog groter, nog mooier, nog handiger, nog sneller, het is eigenlijk helemaal niet zo belangrijk als we dachten.

Door het corona virus zijn we nu extra blij als we gezond zijn. We gaan met andere gedachten naar de supermarkt: wat fijn dat er ook nu nog voldoende eten is. En we denken meer aan elkaar, hoe zou het met die en die gaan? En we merken dat er overal lichtpuntjes zijn, kleine stukjes van Gods nieuwe wereld. Daarvoor danken we God.

Laten we elkaar helpen en dragen, zoals de ezel Jezus droeg. Laten we niet mokken en bokken, maar geduldig zijn en bereid om elkaar te dienen en te delen. Niet alleen nu, in de crisis, maar ook later, voor altijd.

Ds. Anje de Kuiper